Sıklıkla olduğu üzere, yine beceriksiz bir açıklama yapan ABD Dışişleri Bakanı John F. Kerry İsraillilerin Filistinlilerle aralarındaki çatışmayı sona erdirme konusunda hallerinden memnun göründüklerinden şikayet etti: "İsrailliler her gün yarın barış olup olmayacağını merak ederek uyanmıyorlar çünkü bir güvenlik, bir başarı ve refah duygusu var."
Sayın Kerry İsraillileri yanlış anlarken (refah değil Filistin reddediciliği Israillerin diplomasiyi bırakmalarına neden oldu) İsraillilerin bir "güvenlik ve ... refah duygusuna" sahip oldukları konusunda haklı. Genellikle oldukça mutlular. Son günlerde yapılan bir anket Yahudi İsraillilerin yüzde 93'ünün İsrailli olmaktan gurur duyduklarını gösterdi. Doğru, İran'ın nükleer silahları uzakta hayal gibi duruyor, Moskova ile karşılıklı meydan okuma durumu olası, ama hiçbir şey bugünkü kadar iyi olmamıştı. Aşağıdaki bilgilerden bazıları için Efraim Inbar of Bar-Ilan Üniversitesine teşekkür ederek nedenleri sıralayalım.
-- Kadınların ülkenin nüfusunu koruyabilmek için 2.1 çocuk doğurmaları gerekiyor; İsrail'de doğum oranı 2.65, bu da İsrail'i ölen nüfusu yerine koymada beklentileri aşan tek gelişmiş ülke yapıyor. (İkinci yüksek doğum oranı 2.08 ile Fransa'ya ait; en düşük olan Singapur'da oran 0.79.) Ortodoks Yahudiler ve Araplar bu yüksek oranda pay sahibi olmakla birlikte, anahtar kitle seküler Yahudiler.
-- 2008-2012 yılları arasındaki ekonomik durgunluk boyunca gayri safi milli hasılada (GSMH) yüzde 14.5 oranında büyümenin tadını çıkaran İsrail, Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD) ülkeleri arasında en yüksek ekonomik büyüme oranı gösteren ülke oldu. (Buna karşılık, Amerika yüzde 2.9 ve Avro kuşağı yüzde eksi 0.4 oranında olmak üzere, gelişmiş ekonomilerin tamamı bir bütün olarak 2.3 büyüme oranına sahipti.) İsrail GSMH'nin yüzde 4.5'ini ki, bu bir ülkedeki en yüksek oran, araştırma & geliştirmeye yatırıyor.
-- Başlıca gaz ve petrol aramalarından dolayı, Walter Russell Mead "Doğal kaynaklar açısından bakıldığında Vadedilmiş Topraklar santim santim dünyadaki en değerli ve enerji zengini ülke ... olabilir" diye gözlemliyor. Bu kaynaklar İsrail'in dünyadaki pozisyonunu iyileştirmektedir.
-- Suriye ve Mısır kendi içsel sorunları ile boğuştuğundan, bir zamanlar İsrail için oluşturdukları varoluşsal tehlike şu an için neredeyse ortadan kalktı. Yenilikçi taktikler sayesinde terör saldırıları hemen hemen bertaraf edildi. İsrail Silahlı Kuvvetleri olağanüstü insan kaynaklarına sahip ve askeri teknolojilerde ön sıralarda yer alıyor; ve İsrail toplumu uzatmalı bir çatışma ile mücadeleye hazır olduğunu kanıtlamış durumda. Bir stratejist olan Sayın Inbar'ın vardığı sonuç, "İsrail ile Arap komşuları arasındaki güç farklılıkları giderek büyüyor."
-- İsrailli Yahudilerin sadece yüzde 10'nun müzakereleri yüksek öncelikli olarak değerlendirmesi ile birlikte 1967'den sonra yıllarca ülkenin siyasetine hakim olan Filistin ile diplomasi odaklı düşünce geri planda kalmaya başladı. Sayın Kerry bu konuya takılıp kalabilir ama bir politikacının nahoş deyimiyle, "İsraillilerin büyük çoğunluğu için barış sürecini tartışmak Mars'a ayak bastığın zaman giyeceğin gömleğin rengini tartışmak ile eşittir."
-- Hatta İran'ın nükleer sorunu bile göründüğünden daha az korkunç olabilir. Askeri analist Anthony Cordesman İsrail'in nükleer silah deposunun muazzam büyüklükteki tahrip edici gücü ve büyüyen füze savunma sistemlerinin ortasında nükleer silahların kullanımı durumunda İsrail'in fena halde hasar göreceğini ama İran medeniyetinin yok olacağını öngörüyor. "Kelimenin normal anlamıyla İran'ın toparlaması mümkün değil." İranlı liderler ne kadar çılgın olsalar da, gerçekten her şeyi riske atalar mı?
-- "Boykot, tecrit ve yaptırım" manevrasının başarısı oldukça cılız (Stephen Hawking başkanın davetini adam yerine bile koymadı! Bir Birleşmiş Milletler kuruluşu başka saçma sapan kınama kararı geçirdi.) İsrail Birleşmiş Milletlerin 193 üyesinden 156'sı ile diplomatik ilişkilere sahip. Birden fazla endekse bakıldığında, Sayın Inbar küresel olarak "İsrail'in oldukça iyi entegre olduğu" sonucuna varıyor.
-- Dünyanın en önemli ülkesi ve İsrail'in ana müttefiki Amerika'daki kamuoyu yoklamalarında İsrail Filistin'i düzenli olarak 4'e 1 oranda yeniyor. Üniversiteler gerçekten de düşmanca iken sıkıntıdan ellerini ovuşturanlara şu soruyu soruyorum: Nerede daha güçlü olurdunuz, ABD Kongresi ya da üniversite kampüsleri mi? Bu soruyu sormak ona cevap vermektir.
-- Aşkenazi-Sefarad gerginlikleri karşılıklı evlilikler ve kültürel çapraz çiftleştirme kombinasyonu nedeniyle zamanla azaldı. Ortodoks Yahudilerin katılımcı olmamaları konusu sonunda ele alındı.
-- İsrailliler özellikle klasik müzikte olmak üzere kültürel anlamda etkileyici katkılarda bulundular, önde gelen bir eleştirmen olan David Goldman, İsrail için "sanatta cep süper gücü" diyor.
Anti-Siyonistler ve Yahudi karşıtları, Filistinliler ve İslamcılar, aşırı sağ ve solcular, dinleyin: Kaybedeceğiniz bir savaşta savaşıyorsunuz; Yahudi devleti kazanıyor. Sayın Inbar'ın çok doğru olarak sonuçlandırdığı gibi "Zaman İsrail'in tarafında görünüyor." Vazgeçin ve işkence edeceğiniz başka bir ülke bulun.
