Elliott Abrams konuşmaya Amerikan Yahudilerinin İsrail ile aralarına mesafe koymalarının nedenlerini sorgulayarak ve bunun temel nedeninin Yahudi evliliklerinin yüzde 50-60 civarının Yahudi olmayan yabancılarla gerçekleştiği sonucuna vararak başladı.
Ardından Martin Kramer ikinci bir faktör ekledi: Amerikalılar ile İsrail Yahudileri arasında değişen güç dengesi. "İsrail devleti 1948 yılında kurulduğunda 6 milyon Amerikan Yahudisi ve 700,000 İsrailli vardı: bu dokuza bir orandı. ... bugün Amerikan Yahudilerinin İsrail Yahudilerine oranı birebir—her ülkede yaklaşık 6 milyon Yahudi var. Önümüzdeki yirmi yılda İsrail'de 8 milyondan fazla ve büyük olasılıkla Amerika'da altı milyondan daha az Yahudi olacak." Rakamlar da tüm hikayeyi anlatmıyor: "İsrailliler, Yahudi siyasi nüfuzu" Amerika Birleşik Devletleri'nde erimekteyken bile "ekonomik olarak müreffeh ve askeri olarak güçlüler." Sonuç olarak, İsrailliler Amerikan Yahudilerini daha az önemsedikleri için bu durum Amerikan Yahudilerinin yabancılaşmasına neden oluyor.
Her iki argümana da katılıyorum ama bir üçüncü bakış açısı eklemek isterim:
Öncelikle, Yahudilerin siyasi yelpazenin İsrail'i en çok eleştiren liberal solunda olmalarından dolayı (seçim günlerinde bu durumu Bernie Sanders sembolize ediyordu) İsrail'e Yahudi desteği zayıflamıştı.
İsrail'in bakış açısından Amerikan Yahudilerinin İsrail'e olan tutkularını yitirmeleri belirgin bir kayıp. Ancak bu durumu Amerikan muhafazakarlarının İsrail devletine verdikleri destek telafi ediyor.
Muhafazakar-ılımlı-liberal yelpazenin görüşleri yapılan tüm anketlerde daima tutarlı (on sene boyunca topladığım bu anketlere buradan ulaşabilirsiniz) ve aynı anketler muhafazakarların İsrail'e olan desteğinin büyüdüğü ve geliştiği sonucuna varıyor. Örneğin Şubat 2016 yapılan bir Gallup anketi Filistinlilere karşı İsrail'i tercih eden Cumhuriyetçilerin oranının yüzde 79'a 7 orana ya da 11'e 1 bir marja sahip olduğunu gösteriyor. Bu gibi bir siyasi destekle bile Yahudiler ABD hükümetini İsrail'e yönelik olumlu bir politika izlemeye itme üstünlüklerini yitirdiler.
Eminim bu destek de bir gün eriyebilir ama muhafazakar bakış açısının temel meselesi olan bu durum şu an için sağlam görünüyor. Bir kanıt olarak, J Strret ile ilişkili Cumhuriyetçi bir politikacının (Charles Boustany) nasıl bu adım için özür dilemek ("Kasıtlı olarak yanlış yönlendirildim") zorunda kalmış olduğunu hatırlayın.
Tabii ki, muhafazakar destek sadece kendini Hristiyan Siyonist ilan edenleri değil aynı zamanda dini bir bakış açısına sahip olmayan pek çok diğer (şahinler ya da İslamcılık konusunda endişesi olanlar) bakış açılarını da içerisinde barındırıyor.
Matematiksel olarak, Yahudilerin ABD nüfusunun yüzde 1.8'ini oluşturanlar tarafından oybirliği ile desteklenmesi mi yoksa muhafazakarların yüzde 38'inin oldukça önemli desteğine sahip olması mı daha iyi olur? Bu soruyu sormak aynı zamanda cevabı da vermek demektir. Bununla birlikte, bu değişimin İsrail için dezavantajları var: Birincisi, muhafazakarlar İsrail hakkında daha az bilgi sahibi olma eğilimindedirler. Bir diğeri de, İsrail partizan bir sorun haline geldi.
Bu ince ayrıntıları bir kenara bırakırsak, Yahudi desteğinin zayıfladığı ve muhafazakar desteğin onun yerine geçmeye başladığı doğrudur. Dolayısıyla, Yahudi görüşüne odaklanma bir zaman olduğundan daha az dikkati çekiyor. Günümüzde Siyonist kale duvarları olan muhafazakarlar bu dikkati ve ihtiyatlılığı hak ediyorlar.
Sayın Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) Orta Doğu Forumu'nun başkanıdır. © 2016 Daniel Pipes. Tüm hakları saklıdır.
