Popülizm Batı'da büyük adımlar attı ama yanlış yönlendirildi ve umarım başarısız olur.
Popülizmin standart bir tanımı yok, ancak, erdemli ve masum sıradan halkı överken zengin ve güçlü olanı bir dereceye kadar karalama üzerine kuruludur. Popülistler açgözlü, ayrıcalıklı ve istismarcı elitlere yakışıksız kendisine hizmet eden motifler atfeder. Taşra sınıfı hareket geçseydi egemen sınıfı sınır dışı eder, egemenlerin yerini alır ve haklı payını talep ederdi diye iddia ederler.
Popülizm Amerika Birleşik Devletleri'nde Bernie Sanders ve Donald Trump tarafından liderlik edilen sol ve sağ versiyonlara sahiptir. Sağcılar içerden gelen etkilere (Tea Partisi Bataklığı, Steve Bannon'un derin devleti) saldırırken Solcular genellikle paraya (Wall Street'in %1'ini işgal et, Sanders milyonerleri) odaklanır. Çok nadiren de Küreselciler gibi ortak bir düşman üzerinde anlaşırlar.
Popülizmin komplo teorilerine bel bağlamasına gerek yoktur ama bu teoriler çok küçük bir azınlığın nasıl bu kadar servet ve nüfuzun tadını çıkardığını düzgün bir şekilde açıkladığından sıklıkla aksini yaparlar. Aynı şekilde antisemitizme yönelmesi gerekmez ama Yahudileri zengin, bağlantıları olan ya da her ikisi olarak ayırmak gibi kalıcı bir istekleri de vardır.
Ben popülist değilim. Sorunlarımız için zenginleri ya da bürokratları suçlamıyorum, aksine Solu suçluyorum.
İki-buçuk yüzyıl boyunca Sol, sosyalizm başta olmak üzere soylu ilkel vahşi, özgürlüğün üzerinden eşitliği vurgulama, ilerlemecilik, idari devlet, kişisel politiktir, insan kökenli iklim değişikliği, beyaz suçluluk, herkes için evlilik ve "çocuksuzluk" hareketi de dahil olmak üzere pek çok korkunç fikrin cephesi oldu.
Bazı milyonerler ve senatörler elbette ki, bu kötü fikirleri benimsiyor ama pek çoğu da benimsemiyor. George Soros ve Elizabeth Warden bunu yapıyorlar ama Sheldon Adelson ve Ted Cruz yapmıyor. Sorun birinin zenginlik ve güç sahibi olması değil, sorun bakış açısıdır. O yüzden elitlerin peşinden ayrım gözetmeksizin gitmek hatadır.
Dahası, elitlerin gerekli rolleri vardır: zenginlerin çoğu paralarını varlık yaratarak kazandı, hükümetler işlev görebilmek için bürokratlara güvenmek zorundadır. Bunun yıkılması onarılmaz bir hasar verir, örnek olarak Venezuela'ya bakın ve Jeremy Corbyn'in sol-popülizminin Birleşik Krallık'ta ne gibi zararlar yaratacağını hayal edin. (Bir manşet "Eğer seçimi İşçi Partisi kazanırsa süper-zenginler İngiltere'yi 'dakikalar içinde' terk etmeye hazırlanıyorlar".)
Yüksek Mahkeme de popülist öfkenin sınırlarını gösteriyor. Neredeyse doğası gereği, mahkemeye aday olanlar çok bilgili ve elit çevrelerden geliyorlar. (G. Harrold Carswell bunu 1970 yılında çözdü.) Bir yargıcın ayrıcalığı ve aracılığı akıllığından ve fikirlerini açıklama becerisinden son derece daha az önemlidir.
Son zamanlarda bir editöre mektup ile bayağı eğlendim. Charles Kesler'in editörlüğünü yaptığı Claremont Review of Books'da Christopher DeMuth tarafından yazılmış bir makale ile ilgiliydi. Makalede DeMuth iki ideal tip sunuyor, Herhangi Bir Yerdeciler ("kozmopolit, eğitimli, hareket halinde ve bağlantılı") ve Bir Yerdeciler ("kökleri ... ailelerinde, komşularında, kulüpleri ve dinlerinde"). Bir Yerdecilerin görüşlerini benimseyen Yazar Demut, editör Kesler ve okuyucu olan benim kart taşıyan Herhangi Bir Yerdeciler (üçümüzünde Harvard'dan dereceleri var) olmamızın dışında hepsi çok inandırıcıydı. Yine klişeler yanıltıcıdır.
Trump (Penn '68, NBC, Forbes #275) kısmı bir popülisttir. O yüzden, Trump'ın yanlılığından rahatsız olan Bannon onun yönetiminde hızla patladı. Trump elit medyaya ve istihbarat örgütlerine saldırıyor ama zenginlere (elbette onlardan biri olduğundan dolayı değil) ya da Yahudilere (örtülü basmakalıp inanışlarının birden ortaya çıktığını hayal etmek zor olmamasına rağmen) değil.
Popülizm karmaşık bir soruna basit bir yanıttır. Irkçılık gibi yanlış bir şekilde farklı popülasyonlara tek bir özellik atfeder. Aynı ırkçılık gibi yalana dayalı, temel içgüdüleri tatmin eden cahil, işe yaramaz bir dürtüdür. Problemleri çözmek yerine yenilerini yaratır.
Amerika Birleşik Devletleri'nin gidişatından hoşnutsuz musunuz? O zaman dikkatinizi gerçek soruna solcu elitlere odaklayın—siyasetçiler, bürokratlar, gazeteciler, aydınlar, öğretmenler, sanatçılar vb. Sol bize Sovyetler Birliği'ni, Komünist Çin'i ve Küba, Kamboçya ve Vietnam'daki felaketleri getirdi. Bugün, aktif bir şekilde Avrupa'yı mahvediyor. Warren varlık vergisi uygulamak, hidrolik kırılmayı yasaklamak, sağlık hizmetlerinde hükümet tekeli uygulamak ve Delegeler Kurulu'nu yok etmek istiyor.
O yüzden, akıllı olun ve elitlere değil, Sol'a karşı çıkın.
Özel bir lisede eğitim gören Sayın Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) Princeton ve Stanford üniversitelerinde bilim kurulu üyesiydi. Chicago ve Harvard üniversitelerinde ders veren Pipes Dışişleri ve Savunma bakanlıklarında görev aldı ve CNN, BBC gibi televizyon kanallarında göründü, New York Times ve Washington Post gibi gazetelerine makaleler yazdı. Kendisi Dış İlişkiler Konseyi üyesidir. © 2019 Daniel Pipes. Tüm hakları saklıdır.
